Titulli: Momente me veten & kujtimet,..castet & enderrimet...!!(krijime personale te
Ajo e ndjente ,ndjenjen tek bridhte neper ajrin e liris se mendjes,,
Ajo e ndjente ndjenjen tek i zhvshte trupin dhe shpirtin me perkdhejet qe ndjellin zjarrin e nje horizonti me ngjyra piktureske pertej,,,gjithesis kozmusit dhe ,,shikushmeris se galaktikave...
shikimet e humbura neper valsin e lumturis,qe ngjanin me thellsin e nje oqeani,.. ajo i kapte copezat e drites,mbi detin e qete qe lozonjarisht e shikonte ate me adhurimin e nje prendeshe endrrash,,,,,ndricimi i diellit i perkdhelte floket,,_Asaj..
Ajo shikonte dashurit qe vallzonin neper detrat e endrrave te veshura me shkumen e dallgeve..qe udhtonin drejt brigjeve te liris,..dhe mundohej ti shkruante ne nje pentagram,,notash muzikore..mbi faqen e kalter te detit..
Ndjente pafunesin e nje lumturie,,nder rrahjet e zemres qe shoqeronin rrezet e diellit drejt hapsires qiellore,,te virgjer,,ne sinqeritetin e kohes dhe te gjithesis..ajo dinte te dashuronte,,hapsiren rreth saj,,,ndaj dhe falte lumturi pa kushte duke u kthyer ne nje qenje trajtesisht rrezatuese ne varsi te stinve,,shkumve te detit,,dhe dallgve te tij,,,por ne c"do kohe forme ajo ishte nje qenje e lire dhe e lumtur..brenda dimensioneve te botes se saj te pafund...qe udhtonte gjithmon ne "gjumin" e lire te kozmosit rrethues...
Ajo e ndjente ,ndjenjen tek bridhte neper ajrin e liris se mendjes,,
Ajo e ndjente ndjenjen tek i zhvshte trupin dhe shpirtin me perkdhejet qe ndjellin zjarrin e nje horizonti me ngjyra piktureske pertej,,,gjithesis kozmusit dhe ,,shikushmeris se galaktikave...
shikimet e humbura neper valsin e lumturis,qe ngjanin me thellsin e nje oqeani,.. ajo i kapte copezat e drites,mbi detin e qete qe lozonjarisht e shikonte ate me adhurimin e nje prendeshe endrrash,,,,,ndricimi i diellit i perkdhelte floket,,_Asaj..
Ajo shikonte dashurit qe vallzonin neper detrat e endrrave te veshura me shkumen e dallgeve..qe udhtonin drejt brigjeve te liris,..dhe mundohej ti shkruante ne nje pentagram,,notash muzikore..mbi faqen e kalter te detit..
Ndjente pafunesin e nje lumturie,,nder rrahjet e zemres qe shoqeronin rrezet e diellit drejt hapsires qiellore,,te virgjer,,ne sinqeritetin e kohes dhe te gjithesis..ajo dinte te dashuronte,,hapsiren rreth saj,,,ndaj dhe falte lumturi pa kushte duke u kthyer ne nje qenje trajtesisht rrezatuese ne varsi te stinve,,shkumve te detit,,dhe dallgve te tij,,,por ne c"do kohe forme ajo ishte nje qenje e lire dhe e lumtur..brenda dimensioneve te botes se saj te pafund...qe udhtonte gjithmon ne "gjumin" e lire te kozmosit rrethues...