1-Dancing in the Moonlight.
Dielli dukej sikur sot skishte ndermend te perendonte, palltoja me pulla te medha dukej sikur nuk shkonte de aq me humorin tim sot, por e mora e mbertheva me rripin kryesot dhe skishte as ti mungonte kapuci im qe mbulonte gjysen e flokeve. Te gjithe po me prisnin dhe une si cdo here isha me vonese, ah po kepucet dreqi e mori cf te vishja?Ato balerinat qe ngjanin si kohe vjeshte apo te tjerat pa jete.Votova per kohen e vjeshtes ne fund dhe gjethet qe sapo kishin filluar te binin te kujtonin ate gje. Telefoni binte si i terbuar por le te dridhej aty sa te donte, sot ky perendim me priste mua. Dola nga shtepia dhe sapo zbrita shkallet me duhej te beja ca hedhje qe te mos prekja ne pellgjet qe ishin krijuar. Buzeqesha me vete pa motiv dhe gjeta kalimin e kohes me te bukur per momentin kapercimin e gropave me uje. Arrita aty tek lokali ku te gjithe me prisnin. Dukej sikur asgje skishte ndryshuar ketu e 10 vite me para nga takimi i fundit ne shkollen e mesme. Te njejtat floke te hedhur pas, te njejtat buzeqeshje madje dhe disa batuta kishin ngel te njejtat.
Xhami i lakoalit nga brenda kishte formuar avuj, sikur rete qe avash avash po merrnin ngjyre tjeter, vura gishtin aty dhe bera forma abstrakte.Mora canten dhe pa u ndjere dola jashte po nxiheshin rete.Spo merrnin ngjyre e arte qe duhej, po nxihej dielli spo merrte ngjyren e kuqte qe kishte. Ngrita koken drejt qiellit dhe nje pike shiu lagu qepallat e mia. Ula koken dhe buzeqesha ia kjo me duhej tani, sme duhej perendimi por shiu i pare i vjeshtes. Pikat u bene me te ashpra keshtu hoqa kapucin dhe hapa krahet ndersa ndjeja shpejtesine me te cilin perplaseshin ne fytyre. Qielli ishte nxire aq shume dhe ste vinte aspak keq pse ishte vrenjut ashtu, perkundrazi...ato pikat e shiut aq purifikative. Mungonte vetem hena ne ate dite te zeze pis. Bera me dore nnga lokali dhe te gjithe u kthyem ne qenie te lumtura sikur lulet e diellit kur drejtojne koken drejt perendise se tyre.
2-اdo mëngjes..
Të shikoj ty….cdo mëngjes
Shikoj fytyrën tënde ëngjëllore,dhe dua ta puth
Të shikoj ditë pas dite, si për tu lutur që të mos ikësh asnjëherë.
Të shikoj në atë krevat, dhe dicka me dhëmb, pyes veten ku gabuam, që ti me të gjithë je revoltuar?
Nuk dua ta pranoj heshtjen,as vetmine tënde. Shikoj ato rrudha të thella në atë fytyre të bukur, shumë gjëra mbajnë.
Rrudha të një jete të lodhshme, sy të trishte, nga trishtimi I një jete të padrejte. Vi të të takoj cdo mengjes, ti kujtoj vetes, se ti je dashuria e te gjitheve ne, edhe pse jeta na largon gjithmone e më shume. Ka shumë gjëra qe do doja të ti thoja, shumë gjera per të cilat do te doja të të kërkoja ndjesë, mbi të gjitha shumë dashuri për ty. Lutem cdo ditë, që ti të jetosh gjatë, të mbushësh jetët tona, me mirësinë që ti reflekton,të mesoj nga ty përkujdesjen për më të voglin, për më të lodhurin, për të pafuqishmin, të mësoj ti jap shpresë atij që ska, të mësoj të dua atë që nuk mundet, të mësoj për jetën, e për gjithcka që ti e bën më së miri. Do doja shumë që koha të kthehej pas, e ti të ishe prap e fortë si dikur.
3-Shpirtrisht e zhveshur..
Sonte ,sikur ndjej zbrazdi te madhe ne shpirtin tim , sikur jam e ftoht akull dhe kerkoj patjeter nje shkendi rreze te me vije afer.
Afrimin e stines se vjeshtes ,asnje here nuk e kam dasht, ndoshta per vete faktin se mendoj se dhe deshirat e mia marrin ngjyre vjeshtore . Ngjyren e atyre gjetheve qe realisht merren nga ngjyrat e ylberit ,por mua me duket sikur jane te zbehta dhe bartin nje ftohtesi ne vete .....Ate ftohtesi po e ndjeje un sonte ,sa dua te dale nga kjo guack o zot .Sa dua te kap ato shkendit e rrezeve pranverore,por sado qe un afrohem ato prap nuk i arrije dot .Sonte jam perball me dhembjen dhe me sfidon shum keq .E kam te veshtire te largoj ket dhembje ....shum here ndodhe nje telefonat nje fjale a po nje puhiz e lehet ere, qe sjellin nje kujtim,,, te na ngjallin me nje fije shpres .Por sonte sikur cdo gje ka ren ne gjume ...asgje nuk degjohet pervec frymarrjes time te shpejt dhe disa pika te shiut qe filluan te prekin dritaren time .Ky shi i heshtur, sikur me shton edhe me shume trishtimin tim ,ku un dua ta mbys patjeter. Du te iku large ,madje shum large ku nuk bije shi asnjeher ....Dua cdo mengjes te me zgjojne rrezete e dijellit..... ndjej nevoj per pak ngrohtesi .Sa budallaqe jam ! pse shiu eshte fajtore me trishtimin tim .Eshte e dhimbshme kur ne disa gjera nuk ke fuqi ti ndryshosh.Sonte dua te zbraze gjithe trishtimin tim,e di se kjo nuk krijon ndonje knaqesi per te tjeret,por une dua te lehtesohem dhe e vetmja menyr eshte te zhveshem shpirtrisht..
4-Shtatori ne shi..
....Shiu i shtatorit trokiti dhe une ndjeja se toka ishte e etur...
Cigaria e zhytur ne tymin e buzve te shtatorit, leshonte shellungat e saj qetesisht..
Sa shpejte stinet kalojne ,muajit shoqerohen e pershendeten.
Shirat e qershorit tashme ishin thare..dhe shtatori s"kishte me fuqi ti ritakonte askund,
Hena gjysem e zbehte, merzitshem qendronte,duke qare.
kerkonte diellin e qershorit nen shi,,,
Vajtonte pa yje ,ne erresiren e nates...
Dielli flinte..!? apo zgjuar ishte ? Se di..?
Por ajo i fliste krejt embelsi...
pikat troksinin lehtesisht kudo, mbi shume zemra vjeshtore ndoshta..
Ndoshta na rreshkisnin neper shpirt, edhe mua edhe ty...
Ndoshta..
Hena qante perseri , shiu ja lante lotet krejte perulesi.
E donte shiu te zezen hene, qe sonte nuk shkelqente per cudi.
Dielli i saj ishte shuar, ndoshta ishim shuar dhe une dhe ti..
Te tretur diku ne nje shi vere kerkonim nje stine vjeshtore perseri..
Neper pikat e shiut qe qendisnin kete shtator pa ngjyra vjeshte..
Pa mua dhe pa ty...
Dielli dukej sikur sot skishte ndermend te perendonte, palltoja me pulla te medha dukej sikur nuk shkonte de aq me humorin tim sot, por e mora e mbertheva me rripin kryesot dhe skishte as ti mungonte kapuci im qe mbulonte gjysen e flokeve. Te gjithe po me prisnin dhe une si cdo here isha me vonese, ah po kepucet dreqi e mori cf te vishja?Ato balerinat qe ngjanin si kohe vjeshte apo te tjerat pa jete.Votova per kohen e vjeshtes ne fund dhe gjethet qe sapo kishin filluar te binin te kujtonin ate gje. Telefoni binte si i terbuar por le te dridhej aty sa te donte, sot ky perendim me priste mua. Dola nga shtepia dhe sapo zbrita shkallet me duhej te beja ca hedhje qe te mos prekja ne pellgjet qe ishin krijuar. Buzeqesha me vete pa motiv dhe gjeta kalimin e kohes me te bukur per momentin kapercimin e gropave me uje. Arrita aty tek lokali ku te gjithe me prisnin. Dukej sikur asgje skishte ndryshuar ketu e 10 vite me para nga takimi i fundit ne shkollen e mesme. Te njejtat floke te hedhur pas, te njejtat buzeqeshje madje dhe disa batuta kishin ngel te njejtat.
Xhami i lakoalit nga brenda kishte formuar avuj, sikur rete qe avash avash po merrnin ngjyre tjeter, vura gishtin aty dhe bera forma abstrakte.Mora canten dhe pa u ndjere dola jashte po nxiheshin rete.Spo merrnin ngjyre e arte qe duhej, po nxihej dielli spo merrte ngjyren e kuqte qe kishte. Ngrita koken drejt qiellit dhe nje pike shiu lagu qepallat e mia. Ula koken dhe buzeqesha ia kjo me duhej tani, sme duhej perendimi por shiu i pare i vjeshtes. Pikat u bene me te ashpra keshtu hoqa kapucin dhe hapa krahet ndersa ndjeja shpejtesine me te cilin perplaseshin ne fytyre. Qielli ishte nxire aq shume dhe ste vinte aspak keq pse ishte vrenjut ashtu, perkundrazi...ato pikat e shiut aq purifikative. Mungonte vetem hena ne ate dite te zeze pis. Bera me dore nnga lokali dhe te gjithe u kthyem ne qenie te lumtura sikur lulet e diellit kur drejtojne koken drejt perendise se tyre.
2-اdo mëngjes..
Të shikoj ty….cdo mëngjes
Shikoj fytyrën tënde ëngjëllore,dhe dua ta puth
Të shikoj ditë pas dite, si për tu lutur që të mos ikësh asnjëherë.
Të shikoj në atë krevat, dhe dicka me dhëmb, pyes veten ku gabuam, që ti me të gjithë je revoltuar?
Nuk dua ta pranoj heshtjen,as vetmine tënde. Shikoj ato rrudha të thella në atë fytyre të bukur, shumë gjëra mbajnë.
Rrudha të një jete të lodhshme, sy të trishte, nga trishtimi I një jete të padrejte. Vi të të takoj cdo mengjes, ti kujtoj vetes, se ti je dashuria e te gjitheve ne, edhe pse jeta na largon gjithmone e më shume. Ka shumë gjëra qe do doja të ti thoja, shumë gjera per të cilat do te doja të të kërkoja ndjesë, mbi të gjitha shumë dashuri për ty. Lutem cdo ditë, që ti të jetosh gjatë, të mbushësh jetët tona, me mirësinë që ti reflekton,të mesoj nga ty përkujdesjen për më të voglin, për më të lodhurin, për të pafuqishmin, të mësoj ti jap shpresë atij që ska, të mësoj të dua atë që nuk mundet, të mësoj për jetën, e për gjithcka që ti e bën më së miri. Do doja shumë që koha të kthehej pas, e ti të ishe prap e fortë si dikur.
3-Shpirtrisht e zhveshur..
Sonte ,sikur ndjej zbrazdi te madhe ne shpirtin tim , sikur jam e ftoht akull dhe kerkoj patjeter nje shkendi rreze te me vije afer.
Afrimin e stines se vjeshtes ,asnje here nuk e kam dasht, ndoshta per vete faktin se mendoj se dhe deshirat e mia marrin ngjyre vjeshtore . Ngjyren e atyre gjetheve qe realisht merren nga ngjyrat e ylberit ,por mua me duket sikur jane te zbehta dhe bartin nje ftohtesi ne vete .....Ate ftohtesi po e ndjeje un sonte ,sa dua te dale nga kjo guack o zot .Sa dua te kap ato shkendit e rrezeve pranverore,por sado qe un afrohem ato prap nuk i arrije dot .Sonte jam perball me dhembjen dhe me sfidon shum keq .E kam te veshtire te largoj ket dhembje ....shum here ndodhe nje telefonat nje fjale a po nje puhiz e lehet ere, qe sjellin nje kujtim,,, te na ngjallin me nje fije shpres .Por sonte sikur cdo gje ka ren ne gjume ...asgje nuk degjohet pervec frymarrjes time te shpejt dhe disa pika te shiut qe filluan te prekin dritaren time .Ky shi i heshtur, sikur me shton edhe me shume trishtimin tim ,ku un dua ta mbys patjeter. Du te iku large ,madje shum large ku nuk bije shi asnjeher ....Dua cdo mengjes te me zgjojne rrezete e dijellit..... ndjej nevoj per pak ngrohtesi .Sa budallaqe jam ! pse shiu eshte fajtore me trishtimin tim .Eshte e dhimbshme kur ne disa gjera nuk ke fuqi ti ndryshosh.Sonte dua te zbraze gjithe trishtimin tim,e di se kjo nuk krijon ndonje knaqesi per te tjeret,por une dua te lehtesohem dhe e vetmja menyr eshte te zhveshem shpirtrisht..
4-Shtatori ne shi..
....Shiu i shtatorit trokiti dhe une ndjeja se toka ishte e etur...
Cigaria e zhytur ne tymin e buzve te shtatorit, leshonte shellungat e saj qetesisht..
Sa shpejte stinet kalojne ,muajit shoqerohen e pershendeten.
Shirat e qershorit tashme ishin thare..dhe shtatori s"kishte me fuqi ti ritakonte askund,
Hena gjysem e zbehte, merzitshem qendronte,duke qare.
kerkonte diellin e qershorit nen shi,,,
Vajtonte pa yje ,ne erresiren e nates...
Dielli flinte..!? apo zgjuar ishte ? Se di..?
Por ajo i fliste krejt embelsi...
pikat troksinin lehtesisht kudo, mbi shume zemra vjeshtore ndoshta..
Ndoshta na rreshkisnin neper shpirt, edhe mua edhe ty...
Ndoshta..
Hena qante perseri , shiu ja lante lotet krejte perulesi.
E donte shiu te zezen hene, qe sonte nuk shkelqente per cudi.
Dielli i saj ishte shuar, ndoshta ishim shuar dhe une dhe ti..
Te tretur diku ne nje shi vere kerkonim nje stine vjeshtore perseri..
Neper pikat e shiut qe qendisnin kete shtator pa ngjyra vjeshte..
Pa mua dhe pa ty...
Last edited by a moderator: