Tema e fundit e ketij viti eshte "Dritat e rrugeve" dhe teme e lire
Krijimet jane keto :
1. Te fal naten per nje imazh
Veshtrimin hedh ne horizont
ku bardhesia eshte pakufi,
imazhi yt formohet larg
sa keq une nuk jam aty me ty
vrapoj, kerkoj ta kap ate
por ajo shkrihet ne kujtime
kerkoj te mbeshtillem ne ato kujtime
dhe ato kthehen ne enderrime
ne endrrime gjej ate qe dua
te zgjohem me jo nuk dua......
2. Dritat e rrugices.
Ishte nje nate e qete,qyteti dukej qe kishte gjetur qetesine e ti te heshtur.
Kembesor kishte pak,mendimet me conin ne nje kohe te lashte te keti qyteti modest.
Shalli im i kuq rreth qafes plotesonte tabllon e zbukurimeve te fundvitit,dritat zbukuruese,bredhat dhe pemet e ngarkuara me stoli dhe drita ekspozonin qetesisht miresine e ketyre diteve krishtelindjesh.
Tek shpirti me ngrohej nga e gjithe kjo atmosfere,u riktheva ne ditet e mia te femirise,hapat e lumtur zerat e ngrohte te prinderve tek me thonin fjale dashurie dhe perkdhelse,e me pyesnin per dhuraten qe doja.
Gjithmone iknim ne malin me pisha dhe prenim bredhin me te mire me te drejte e me shume dege,per ta zbukuruar ne dhomen e pritjes,kishte aq shume dashuri ne ate dhome .
Hedhja ngadal hapat neper rruget e vetmuara disi,ndoshta nga oret e vona.Me pelqente boshatisja e tyre,dhe hapat e mi te ngadalte ngjanin ne te njejten ngadalsi dhe embelsi qe une ktheja kohen,kujtimet dhe femirine time ne mendje.
U zhvesha nga ai moment dhe hodha shpirtin tim ne ato vite te lumtura, aty ku tryeza e shtruar bukur dhe me dashuri na priste te gjitheve,me ushqimet e gatuara me aromen e gatimin te nenes.
Gjyshja me nje buzeqeshje qe bekonte tavolinen dhe ne.
Ishin kohe endrrash ,kohe lumturie,kohe qe ndiheshe e rrethuar nga miresia .
Rrugices po i vjen fundi dhe porta e drunjet u shfaq para syve te mi,prisja te hapej qe te takoheshim une me veten time femij.
Patjeter po me priste pas asaj porte ,ashtu si dikur e qeshur me cizmet e mia blu dhe trikon prej leshi qe ime me e kishte thurur me dashuri per mua.
Krishtelindjet japin gjithnje dhurata, dhe mua sapo me shndriti shpirtin me kete grusht kujtimesh te embla.
Gezuar ,gezuar shpirtra te lire keto dite festash...paqesisht gezuar!
3. Trokitje Dhjetori
Dritat u ndezen,
e une po dridhem nga te ftohtet
Edhe pak dhe fillon koncerti Nata.
Dirigjuar nga heshtja me zera yjesh
Sa njerez flene brenda meje
Sa poema e vargje te pashkruara
Kujtimet me rikthejne tek e shkuara,
Kam shkelur Marsin
dhe pare Auroren disa here
Neper endrra jam ulur me henen
mijera sekrete i kam besuar.
Shtrengoj duart akull te ftohta.
Krejt c’duhet te ndodhte
tashme ka mbaruar
Sonte qenkam vetem.
Po shoh koncertin e jetes
nen simfonine e dritave te qytetit ndezur.
Zemra ime po rreh sa per te gjithe sebashku.
4. Zemrat ndizen kur dritat shuhen
…..Dritat e qytetit u ndezen serisht , e serisht ti u fanepse ne muzgun e kesaj nate.
Me kujtohet si ndoqem pas cdo trishtim , heshtje ,dhimbje e me pas u tretem ngadale. Lame pas te gjitha, mirekuptimin, dashamiresine dhe rendem turra vrap te urrehemi , e te helmonin pak e nga pak ditet e vitit.
E ke menduar pse u tret deshira? Po zemra e mjere valle pse u tulat per te fundit here neper gjurmet tona? Po ftohtesine e e endrrave te mia e ke ndjere? Po pagjumesine e neteve te shkuara? Drita qirinjeve i’u shua pa trokitur ne dere per nje perqafim …askush!
Dritat e pemes shuaji ngadale, zhvishe nga stolite dhe mesome e mua sesi te zhbej dashurine. Shuaji ditet ne kalendar , e fshi cdo kujtim, digj cdo frymemarrje. Mbyll syte dhe provo te ndjesh ato emocione te embla , te asaj historie krahe-keputur, pa mua prezent.
Shkelem cdo premtim , e ashtu te dobet thame fjalet e fundit, gjithe te keqijat nxorem nga goja ne heshtje dhe me zemer nder dhembe urryem. Urryem njeri- tjetrin , pamundur te urrenim veten per ato c’ka dhame, gjithcka qe na bente te forte ne nje vertik e harruam. E darkave ne shtreterit tane , nata na gjente, emrat tane duke mermeritur!
Te lodhi dashuria?!
Per ata qe nuk te njohin , por rrugetimi I tyre do kryqezohet me tendin, jepi nga vetja edhe dobesine , me mirenjohje perulju dhe ne prani te tyre ngrije nje dolli , per kete nate me drita qe shpirtin te ndezi…dhe mos harro….Zemrat ndizen kur dritat shuhen
5. Tirana i shuan dashurite.
Ne zhargonin e perditshem do quhej nje kuqse nga floket e saj. Te flakte asgje ske : keshtu fillonte shkrimi ne bileten e fundit te udhetimit qe anulluan. Pasi vuri re stuhine qe po i vinte perballe vajti ne arken e frutave te thara dhe mori nje limon, qetesisht e ndau ne feta dhe nje e mori e vuri nen buze. Dhembet iu mpine dhe vazhdoi te lexonte ate shkrim te crregullt plot me njolla vaji e zhgarravina. Ngriti nje sy kuzhines..e ne fakt kishte vaj te hedhur gjithandej, dy veze murmuriti nderdhembet me feten e limonit qe nuk e shqiste per qamet. Shkrimi vazhdonte keshtu : as kur iken nenkalimet e metros per te pare fytyrat e ngrysyra duke marre detajet e vetullave te rrudhura apo vrazhdesine e shikimit. Nderroi feten e limonit serisht me qetesine e saj te habitshme dhe gjithe mllef shpertheu sikur ai te ishte mbyllur pas kanapeve te dollapit, aty te njoha dhe ty debil. Por spat asnje pergjigje. Kjo ishte vertete hera e fundit mesa duket. Ma sjell ne maje te hundes kjo shtepi qe ke zgjedhur vetem pse kishte nje papafingo. Nje papafingo te shkaterruar qe cdo nate ne oren 2 me duhet te zgjohem te nderroj ujin e tenxheres dhe me duhen dhe 30 minuta te tjera qe te me zere gjumi per zhurmen e pikimit te ujit. E sikur nje orakull te kishte kurdisur ndonje magji kushedi sesi, nje pike i ra ne balluket e kuqe dhe i lagu ballin. As kur ecen me fletoren tende te shenimeve te vjedhesh detaje rrugeve - vazhdonte bileta ne ane tjeter. Se aq ishte dhe ajo e flamosur bilete, aspak mjaftueshem te mbante mllefin e tij. Madje as kur ate diten vure kapelen e gjyshit e vajte u ule ne nje karrige te drunjte dhe fillove te llustroje kepucet llustrafin te burrave me mustaqe e faqekuq..keshtu do i quaje ti. Disa fjale nuk arriti ti lexonte por nuk ishte asgje e hijshme. Iu kujtua kur nje dite i tha : gjoksi yt ashtu seshte aspak i hijshem..E gjitha pse kjo kishte sajuar nje nishan te vogel aty anash. Keshtu sdo gjesh asnjehere burre - arriti te lexonte. Degjoi qe dera po hapej dhe beri bileten shuk gati per ta hedhur ne kosh. Dera u hap dhe doli ai , me krenarine e vrare e plot mall ne sy, erdha te nderroj tenxheren ne papafingo tha. Nuk ishte ora 2 pasmesnate por asnjeri nuk shtoi asgje me shume. Sapo ai filloi te ngjiste shkallet i hodhi feten e limonit kurrizit : mendova mos po lexoja time më , debil. Pjesa qe nuk arrite te lexoje kishte te bente me vesin tend te limonit qe se honeps dot : i tha ai qetesisht ndersa mori shkallet. Vuri doren ne balle dhe ndjeu syte e lagesht, ai ishte serisht ketu dhe mori fryme thelle.
Ju uroj lexim te kendshem, komentime te shumta dhe vleresim te drejte ..
Nderkohe ju ftoj edhe te mendoni per temat e vitit qe po afrohet ...
Ju uroj suksese cdo pjesemarresi e faleminderit te gjitheve ju qe merrni pjese, qe cdo muaj falni nje pjesez per te gjithe ne.. Faleminderit!
Krijimet jane keto :
1. Te fal naten per nje imazh
Veshtrimin hedh ne horizont
ku bardhesia eshte pakufi,
imazhi yt formohet larg
sa keq une nuk jam aty me ty
vrapoj, kerkoj ta kap ate
por ajo shkrihet ne kujtime
kerkoj te mbeshtillem ne ato kujtime
dhe ato kthehen ne enderrime
ne endrrime gjej ate qe dua
te zgjohem me jo nuk dua......
2. Dritat e rrugices.
Ishte nje nate e qete,qyteti dukej qe kishte gjetur qetesine e ti te heshtur.
Kembesor kishte pak,mendimet me conin ne nje kohe te lashte te keti qyteti modest.
Shalli im i kuq rreth qafes plotesonte tabllon e zbukurimeve te fundvitit,dritat zbukuruese,bredhat dhe pemet e ngarkuara me stoli dhe drita ekspozonin qetesisht miresine e ketyre diteve krishtelindjesh.
Tek shpirti me ngrohej nga e gjithe kjo atmosfere,u riktheva ne ditet e mia te femirise,hapat e lumtur zerat e ngrohte te prinderve tek me thonin fjale dashurie dhe perkdhelse,e me pyesnin per dhuraten qe doja.
Gjithmone iknim ne malin me pisha dhe prenim bredhin me te mire me te drejte e me shume dege,per ta zbukuruar ne dhomen e pritjes,kishte aq shume dashuri ne ate dhome .
Hedhja ngadal hapat neper rruget e vetmuara disi,ndoshta nga oret e vona.Me pelqente boshatisja e tyre,dhe hapat e mi te ngadalte ngjanin ne te njejten ngadalsi dhe embelsi qe une ktheja kohen,kujtimet dhe femirine time ne mendje.
U zhvesha nga ai moment dhe hodha shpirtin tim ne ato vite te lumtura, aty ku tryeza e shtruar bukur dhe me dashuri na priste te gjitheve,me ushqimet e gatuara me aromen e gatimin te nenes.
Gjyshja me nje buzeqeshje qe bekonte tavolinen dhe ne.
Ishin kohe endrrash ,kohe lumturie,kohe qe ndiheshe e rrethuar nga miresia .
Rrugices po i vjen fundi dhe porta e drunjet u shfaq para syve te mi,prisja te hapej qe te takoheshim une me veten time femij.
Patjeter po me priste pas asaj porte ,ashtu si dikur e qeshur me cizmet e mia blu dhe trikon prej leshi qe ime me e kishte thurur me dashuri per mua.
Krishtelindjet japin gjithnje dhurata, dhe mua sapo me shndriti shpirtin me kete grusht kujtimesh te embla.
Gezuar ,gezuar shpirtra te lire keto dite festash...paqesisht gezuar!
3. Trokitje Dhjetori
Dritat u ndezen,
e une po dridhem nga te ftohtet
Edhe pak dhe fillon koncerti Nata.
Dirigjuar nga heshtja me zera yjesh
Sa njerez flene brenda meje
Sa poema e vargje te pashkruara
Kujtimet me rikthejne tek e shkuara,
Kam shkelur Marsin
dhe pare Auroren disa here
Neper endrra jam ulur me henen
mijera sekrete i kam besuar.
Shtrengoj duart akull te ftohta.
Krejt c’duhet te ndodhte
tashme ka mbaruar
Sonte qenkam vetem.
Po shoh koncertin e jetes
nen simfonine e dritave te qytetit ndezur.
Zemra ime po rreh sa per te gjithe sebashku.
4. Zemrat ndizen kur dritat shuhen
…..Dritat e qytetit u ndezen serisht , e serisht ti u fanepse ne muzgun e kesaj nate.
Me kujtohet si ndoqem pas cdo trishtim , heshtje ,dhimbje e me pas u tretem ngadale. Lame pas te gjitha, mirekuptimin, dashamiresine dhe rendem turra vrap te urrehemi , e te helmonin pak e nga pak ditet e vitit.
E ke menduar pse u tret deshira? Po zemra e mjere valle pse u tulat per te fundit here neper gjurmet tona? Po ftohtesine e e endrrave te mia e ke ndjere? Po pagjumesine e neteve te shkuara? Drita qirinjeve i’u shua pa trokitur ne dere per nje perqafim …askush!
Dritat e pemes shuaji ngadale, zhvishe nga stolite dhe mesome e mua sesi te zhbej dashurine. Shuaji ditet ne kalendar , e fshi cdo kujtim, digj cdo frymemarrje. Mbyll syte dhe provo te ndjesh ato emocione te embla , te asaj historie krahe-keputur, pa mua prezent.
Shkelem cdo premtim , e ashtu te dobet thame fjalet e fundit, gjithe te keqijat nxorem nga goja ne heshtje dhe me zemer nder dhembe urryem. Urryem njeri- tjetrin , pamundur te urrenim veten per ato c’ka dhame, gjithcka qe na bente te forte ne nje vertik e harruam. E darkave ne shtreterit tane , nata na gjente, emrat tane duke mermeritur!
Te lodhi dashuria?!
Per ata qe nuk te njohin , por rrugetimi I tyre do kryqezohet me tendin, jepi nga vetja edhe dobesine , me mirenjohje perulju dhe ne prani te tyre ngrije nje dolli , per kete nate me drita qe shpirtin te ndezi…dhe mos harro….Zemrat ndizen kur dritat shuhen
5. Tirana i shuan dashurite.
Ne zhargonin e perditshem do quhej nje kuqse nga floket e saj. Te flakte asgje ske : keshtu fillonte shkrimi ne bileten e fundit te udhetimit qe anulluan. Pasi vuri re stuhine qe po i vinte perballe vajti ne arken e frutave te thara dhe mori nje limon, qetesisht e ndau ne feta dhe nje e mori e vuri nen buze. Dhembet iu mpine dhe vazhdoi te lexonte ate shkrim te crregullt plot me njolla vaji e zhgarravina. Ngriti nje sy kuzhines..e ne fakt kishte vaj te hedhur gjithandej, dy veze murmuriti nderdhembet me feten e limonit qe nuk e shqiste per qamet. Shkrimi vazhdonte keshtu : as kur iken nenkalimet e metros per te pare fytyrat e ngrysyra duke marre detajet e vetullave te rrudhura apo vrazhdesine e shikimit. Nderroi feten e limonit serisht me qetesine e saj te habitshme dhe gjithe mllef shpertheu sikur ai te ishte mbyllur pas kanapeve te dollapit, aty te njoha dhe ty debil. Por spat asnje pergjigje. Kjo ishte vertete hera e fundit mesa duket. Ma sjell ne maje te hundes kjo shtepi qe ke zgjedhur vetem pse kishte nje papafingo. Nje papafingo te shkaterruar qe cdo nate ne oren 2 me duhet te zgjohem te nderroj ujin e tenxheres dhe me duhen dhe 30 minuta te tjera qe te me zere gjumi per zhurmen e pikimit te ujit. E sikur nje orakull te kishte kurdisur ndonje magji kushedi sesi, nje pike i ra ne balluket e kuqe dhe i lagu ballin. As kur ecen me fletoren tende te shenimeve te vjedhesh detaje rrugeve - vazhdonte bileta ne ane tjeter. Se aq ishte dhe ajo e flamosur bilete, aspak mjaftueshem te mbante mllefin e tij. Madje as kur ate diten vure kapelen e gjyshit e vajte u ule ne nje karrige te drunjte dhe fillove te llustroje kepucet llustrafin te burrave me mustaqe e faqekuq..keshtu do i quaje ti. Disa fjale nuk arriti ti lexonte por nuk ishte asgje e hijshme. Iu kujtua kur nje dite i tha : gjoksi yt ashtu seshte aspak i hijshem..E gjitha pse kjo kishte sajuar nje nishan te vogel aty anash. Keshtu sdo gjesh asnjehere burre - arriti te lexonte. Degjoi qe dera po hapej dhe beri bileten shuk gati per ta hedhur ne kosh. Dera u hap dhe doli ai , me krenarine e vrare e plot mall ne sy, erdha te nderroj tenxheren ne papafingo tha. Nuk ishte ora 2 pasmesnate por asnjeri nuk shtoi asgje me shume. Sapo ai filloi te ngjiste shkallet i hodhi feten e limonit kurrizit : mendova mos po lexoja time më , debil. Pjesa qe nuk arrite te lexoje kishte te bente me vesin tend te limonit qe se honeps dot : i tha ai qetesisht ndersa mori shkallet. Vuri doren ne balle dhe ndjeu syte e lagesht, ai ishte serisht ketu dhe mori fryme thelle.
Ju uroj lexim te kendshem, komentime te shumta dhe vleresim te drejte ..
Nderkohe ju ftoj edhe te mendoni per temat e vitit qe po afrohet ...
Ju uroj suksese cdo pjesemarresi e faleminderit te gjitheve ju qe merrni pjese, qe cdo muaj falni nje pjesez per te gjithe ne.. Faleminderit!
Redaktimi i fundit: