Me kujtove nje moment shume te vecante te jetes sime. dhe pse jashte teme tani po e them.
Gjate shtatezanis kisha disa kompozime pianoje qe i degjoja shpesh, i vija ne youtube,por njeren nder to e kisha shume per zemer.
im bir erdhi ne jete,filloj te rritet ,ishte diku 7-8 vjec,s`do e harroj kurre,ai luante me lodrat e ti,(cilsoj qe pasi lindi nuk degjoja shume kompozime te qeta dhe sidomos ato kompozime, nder vite nuk ju rikthehesha shume atyre pjesve.)
une ne pc kerkoja muzike,dhe gjeta njerin nga kompozimet qe une degjoja shumee gjate shtatezanise,e degjoj pak dhe klikoj nje tjeter e nderroj,ai nderpret lojen dhe me thote mamiii ktheje ate.
E habitur kthehem e shoh ,i them e ke fjalen per muziken e pianos qe sapo nderrova?
-me thote po,seriozisht i them? Po mami me thote.
Ja ktheva,ai vazhdoj te luaj,nderkohe qe degjonte,fytyra e ti kishte nje shkelqim nje hare nje tip ndjesie te pashpjegueshme.
Qe te them drejten nuk i bie ndonje instrumenti,dhe ne ate kohe degjonte muzike per femije ose ritmike,sic degjon dhe tani llojin e moshatarve te ti.
Aty vertetova se sa e forte eshte lidhja e shtatezanise mes nenes dhe femijes.
Nuk kisha me piken e dyshimit,qe ai kompozim ishte kompozimi i jone kur ai ishte ne barkun tim dhe une e therrisja ne emer qe ne muajin e 6-te te shtatezanise,duke i folur rreth gjerave qe me pelqenin apo doja ti thoja.
)