fcbesia
Anëtar i Respektuar
Bahri Fazliu (dëshmor i Kombit)
Revoles
Eh revole,revole
Mikja dhe armikja ime
Të urrej shumë
Sepse dua njerzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë
Të dua shumë
Sepse dua njerzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë
Revole,të urrej
aq sa edhe të dua
Revole,do të të vras
Me dorën tënde
Per urrejtjen
Për dashurinë
_________________________________________________
S'MUND Tث NDAHEM NGA LUFTA
Me gjithë mallin që kam për ty, nënë,
me gjithë dhembjen që ke për mua
me gjithë dëshirën që kam për jetë
megjithqë një vajzë shumë e dua.
Megjithëqë më pëlqen stina e pranverës
megjithëqë dua paqen në botë,
megjithëqë më pëlqen të nxehtët e ver...ës,
megjithëqë me dëshirë do të rrija mbi tokë.
S'mund të ndahem nga lufta kurrë
s'mund të pajtohem me paqen robëri
'pashë më pashë do t'i bie ferrit'
për të shtrenjtën tonë liri.
Edhe vdekjen do ta puth, nënë,
kur lufta këtë do ta kërkojë,
edhe nga varri do të ngrihem
luftën kurrë s'do ta pushoj
---------- Post added at 14:12 ---------- Previous post was at 14:08 ----------
Agim Ramadani (dëshmor i Kombit)
Mu shterrshin syte nese pushoj
Lirin tende me enederrue
mallkue qofte gjaku im
nese m'vrasin pa luftue
__________________________
A mjafton pritja
A mjafton pritja
A mjafton
Të presim vetëm
E të shikojmë
Duke larguar perdën
Për të parë si na vjen liria
Qentë lehin në diell
Vdekja përgjon në korridor
Para murit të djersitur
Korbi numronte pikat e gjakut
Era thyente trandofile
Një nënë ia fshin lotët
Korridorit të zi njeriu i blertë
E qentë lehin në diell
Diçka e nehmur para bjeshkëve
Le të shkrihet terri kur marshojmë drejtë majës
Duke hapur shtigje në bjeshkë e në shpirt
Pranvera e djegur zgjohet në vargun e Nëntorit të tretë
Me plumb filluam nokturno të shkruajmë
Për gjymtyrët e mbetura në fushëbeteja me ujin e ashtit tonë
Për kohën e Skenderbeut e shuajmë etjen
Trimëria në kulnin e ëndrrave hëna u flakron
Lartësia e mendimit tejkalon breshërit e plumbave
Kokrrat e mëdyshjës kaherë u bluan
Ndërmjetë shtëpive të kallura të Dugagjinit fusha të minuara
Në kurriz fëmije brrylat e kohës thyhen
Dridhet gëzhoja e lëbyrur e mendimit
Para bjeshkëve të bekuara diçka e nemur po fshihej.
ia
_______________________
Kur të kthehem
Kur të kthehem
Asgjë nuk do të jetë
Siç ishte më parë
Kur të kthehem
Sa do të jem i vetës
Nuk e di
Qentë e lagjes
Në mua do vërsulen
S’ do të më njohë askushë
Njerëz tjerë do të jenë
Njerëz të gjakut tim
Kur të kthehem
Edhe Unë do të jem ndoshta
Një jetë tjetër.
Revoles
Eh revole,revole
Mikja dhe armikja ime
Të urrej shumë
Sepse dua njerzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë
Të dua shumë
Sepse dua njerzimin
Paqen,
Dashurinë,
Lirinë
Revole,të urrej
aq sa edhe të dua
Revole,do të të vras
Me dorën tënde
Per urrejtjen
Për dashurinë
_________________________________________________
S'MUND Tث NDAHEM NGA LUFTA
Me gjithë mallin që kam për ty, nënë,
me gjithë dhembjen që ke për mua
me gjithë dëshirën që kam për jetë
megjithqë një vajzë shumë e dua.
Megjithëqë më pëlqen stina e pranverës
megjithëqë dua paqen në botë,
megjithëqë më pëlqen të nxehtët e ver...ës,
megjithëqë me dëshirë do të rrija mbi tokë.
S'mund të ndahem nga lufta kurrë
s'mund të pajtohem me paqen robëri
'pashë më pashë do t'i bie ferrit'
për të shtrenjtën tonë liri.
Edhe vdekjen do ta puth, nënë,
kur lufta këtë do ta kërkojë,
edhe nga varri do të ngrihem
luftën kurrë s'do ta pushoj
---------- Post added at 14:12 ---------- Previous post was at 14:08 ----------
Agim Ramadani (dëshmor i Kombit)
Mu shterrshin syte nese pushoj
Lirin tende me enederrue
mallkue qofte gjaku im
nese m'vrasin pa luftue
__________________________
A mjafton pritja
A mjafton pritja
A mjafton
Të presim vetëm
E të shikojmë
Duke larguar perdën
Për të parë si na vjen liria
Qentë lehin në diell
Vdekja përgjon në korridor
Para murit të djersitur
Korbi numronte pikat e gjakut
Era thyente trandofile
Një nënë ia fshin lotët
Korridorit të zi njeriu i blertë
E qentë lehin në diell
Diçka e nehmur para bjeshkëve
Le të shkrihet terri kur marshojmë drejtë majës
Duke hapur shtigje në bjeshkë e në shpirt
Pranvera e djegur zgjohet në vargun e Nëntorit të tretë
Me plumb filluam nokturno të shkruajmë
Për gjymtyrët e mbetura në fushëbeteja me ujin e ashtit tonë
Për kohën e Skenderbeut e shuajmë etjen
Trimëria në kulnin e ëndrrave hëna u flakron
Lartësia e mendimit tejkalon breshërit e plumbave
Kokrrat e mëdyshjës kaherë u bluan
Ndërmjetë shtëpive të kallura të Dugagjinit fusha të minuara
Në kurriz fëmije brrylat e kohës thyhen
Dridhet gëzhoja e lëbyrur e mendimit
Para bjeshkëve të bekuara diçka e nemur po fshihej.
ia
_______________________
Kur të kthehem
Kur të kthehem
Asgjë nuk do të jetë
Siç ishte më parë
Kur të kthehem
Sa do të jem i vetës
Nuk e di
Qentë e lagjes
Në mua do vërsulen
S’ do të më njohë askushë
Njerëz tjerë do të jenë
Njerëz të gjakut tim
Kur të kthehem
Edhe Unë do të jem ndoshta
Një jetë tjetër.
Redaktimi i fundit: